Een weekje van de aardbol verdwenen

Vandaag zijn we aangekomen in Hanoi, de hoofdstad van Vietnam. En dit na 3 dagen van ''hard core' reizen (ja, ik begin me de backpackers taal al eigen te worden).

Elke dag een busrit van minstens 7 uur, maar doenbaar en de beloning was natuurlijk; Annelies. Leuk, een nieuwe, frisse verschijning die ons de komende maand zal vergezellen. De 2de etappe van mijn reis kan beginnen!

Maar wat hebben we allemaal uitgestoken tussen Myanmar (zie mijn laatste post'je) en Vietnam? De missing link is Laos, het meest gebombardeerde land ter wereld, gelegen tussen Thailand en Vietnam. Alle mannen hebben er zo snoezige, lieflijke gezichtjes. Hier komt de term 'babyface' totaal tot zijn recht. Minder leuk is dat het tijdens de Vietnamoorlog 30 miljoen bommen op zijn dak kreeg, waarvan 30% niet tot onmiddellijke ontploffing kwam. Deze bommies (anti-persoons mijnen) worden na opsporing en het onschadelijk maken, gerecycleerd naar potten, bijlen, bloembakken en ander huis-tuin materiaal. De Laos mensen gaan creatief om met hun geschiedenis.

Laos heeft ons tijdens deze week een rustige indruk gegeven; de mensen zijn relaxed, lay-back en (nog een synoniem) rustig. De hoofdstad Vientiane blijkt een groot dorp en Luang Prabang, een Unesco werelderfgoed stad gekenmerkt door Franse koloniale stijl, bleek toch niet zo overweldigend te zijn. Wat ons het meest is bijgebleven (waarschijnlijk onterecht), is het stadje Vang Vieng, een platvloers backpackers' oord waar we voor enkele dagen het verstand op nul hebben gezet. Na enkele uren door ongerepte berglandschappen rijden, kom je plotseling in deze geschifte stad, vol met neonlichtreclame, bars waar je nonstop naar Friends en The Simpsons kan kijken. En dit op een redelijk vadsige manier; liggend op de grond met een bijzettafeltje, je moet je arm niet al te ver strekken voor je bier, happyshake of happypizza. Overdag kan je naar de rivier gaan en je begeven onder het feestvierend, drinkend en pronkende volk, ala Ibiza. Het zou een beetje arrogant zijn om ons daar van af te zetten, dus hebben we ons (met veel plezier) laten gaan; leve het backpackers bestaan!

Maar nu genoeg! Terug naar het cultuuropsnuivende, avontuurzoekende, 'onder the locals begevende' reizen ;)

De computer weigert mijn fotokaart te herkennen. Even geduld voor de foto's.

Al een voorsmaakje ; Stijn in traditionele Myanmar kledij tussen blonde, rondborstige Britse dames.

Dikke kussen

Laatste dagje Myanmar

Na een nachtrit van 16 uur zijn we weer terug in de hoofdstad Yangoon. De temperatuur is de hoogte ingegaan, het droogteseizoen komt eraan en snel. Het is tijd om een fris briesje en wat water op te zoeken. Gaan we dat wel vinden in Laos en Vietnam?

De boottrip van Mandalay naar Bagan was heerlijk (bedankt Alexander voor de tip!). Heerlijk soezen op het dek, de MP3 speler op de oortjes en genieten van de ondergaande zon, super! Misschien een beetje a-sociaal, maar dat mag na een hele namiddag manillen (= typisch westvlaams kaartspel volgens Stijn). Tijdens de boottrip zijn we nog een andere Belg tegengekomen, een Westvlaamse schrijnwerker. Ik heb heel veel sympathie voor ondernemende handenarbeiders, maar na de vele seksistische opmerkingen en domme Limburgergrappen ben ik weggevlucht. Niet al te subtiel en volwassen, maar ik wou gewoon weg. Mijn taak voor deze reis is dan ook meer assertiviteit ontwikkelen. Stijn heeft al een 10-puntenprogramma opgesteld ;) Ik was ook al een beetje uitgevlogen tegen iemand van de Bijbelschool, grrrr zo'n arrogant manneke! Het derde conflict zal dus beter verlopen, waar een reis toch niet goed voor is.

In Bagan hebben we heel veel tempels, pagodas, stupas en terrasjes bezocht, zeer leuk indrukwekkend, voornamelijk die laatste. Terwijl Bagan het meest toeristische oord van Myanmar is, heb je nog de indruk er alleen rond te lopen. Het enige vervelende is het afschepen van de "do you need some postcards" kinderen en de "I am a painter, do you want one?" mannen.

Komend weekend gaan we weer heel wat kilometertjes vreten. Hopelijk vinden we een interessante manier om zo snel mogelijk van Bangkok naar Laos te gaan.

En nu moet ik doorgaan. Over 20 minuutjes heb ik met Stijn afgesproken aan, jawel, weer een tempel. We gaan onze laatste Kyats opmaken en ik wil nog een paar mensen gelukkig maken met een paar Tshirtjes.

Kussies op de snoet!

Waar moet ik beginnen ...

... zoveel gezien, gedaan, opgemerkt, ontdekt deze laatste 2 weken in Myanmar. We zijn van de hoofdstad Yangoon doorgetrokken naar het noorden. Het was bijna een trip van 24 uur, maar tegen alle verwachtingen doenbaar; eerst 12 uur in een bus (als enige toeristen werden we naar onze plaats geescorteerd - ze zijn hier super vriendelijk en hulpvaardig), dan 2 uur in een minibuske (stijn kreeg nauwelijks zijn benen tussen de zetels - maar prachtig natuur bij zonsopgang) en tenslotte 6 in de trein (eerst lastig gevallen door een dronken soldaat, pochend met het geld dat hij verdiende onder dit vreselijk bewind - super leuke contacten met de plaatselijke bevolking). De Myanmar zien immers niet zo veel toeristen (sinds 1995 kan je hier komen). De mensen in de bergdorpjes noemen ons Engle; om 2 redenen, we spreken Engels en ze zijn gekoloniseerd geweest door Groot Brittanie.
Het meest schitterende aan Myanmar vind ik de natuur; ongelooflijk wat voor bomen je hier ziet, je moet al in een kring staan van 8 mensen om de stam te omarmen. In een land waar de mensen het niet zo goed hebben (ze blijken wel gelukkig, maar hun grootste probleem is de overheid - 60% van de inkomsten gaat naar militaire doelen en 0.5% naar gezondheidszorg), hebben de dieren en de natuur heel wat bewegingsruimte en voorrechten. Tot nu toe hebben we al heel wat bos, bergdorpjes, weiden en rijstvelden doorwandeld. Niet 1, maar 2 trekkingen hebben we achter de rug, ik heb mijn wandelschoenen al goed kunnen gebruiken. Als je een aantal dagen met een lokale gids optrekt, kom je dan ook heel wat te weten. Buiten de zware kost over de overheid, het regime en dergelijke, kon ik het niet laten mij te informeren over de jongerencultuur; hoe leren beide sexen elkaar kennen in een land zonder schuimTD's, jeneverfeesten en Pukkelpop? Ja, meestal vinden ze elkaar op het plaatselijk oogstfestival of op school en misschien wel in de theehuizen (maar iedereen is daar zo gereserveerd). Verder zijn Britney Spears en David Beckham nogal in en natuurlijk Jacky Shan. De uitbater van het vorige guesthouse kende de Mussels from Brussels,wow, waar je als Belgische toch niet trots op kan zijn! ;)
De boerderijdieren zijn hier heel leuk om te zien, de varkentjes hebben hier veel ruimte en krijgen een appart hok in de tuin, de ossen en koeien zien er zo gezond en mooi verzorgd uit. Mijn memory stick staat vol met foto's van varkens en koeien, oeps, dat wordt saai met de fotoreportage van mijn reis. Ik zal het vanaf nu beginnen te compenseren met tempels, stupas, pagodas en boedhas. Morgen gaan we met de boot naar Bagan, de stad met 3000 tempels. Een boottrip van 9 uur (en we hebben de expresboot genomen); alle transport neemt heel veel tijd.
Ik heb het hier ongelooflijk naar mijn zin. Het enige wat mij ontbreekt, zijn jullie!!! snif, snif

dikke kussen en tot later!