Vandaag zijn we aangekomen in Hanoi, de hoofdstad van Vietnam. En dit na 3 dagen van ''hard core' reizen (ja, ik begin me de backpackers taal al eigen te worden).
Elke dag een busrit van minstens 7 uur, maar doenbaar en de beloning was natuurlijk; Annelies. Leuk, een nieuwe, frisse verschijning die ons de komende maand zal vergezellen. De 2de etappe van mijn reis kan beginnen!
Maar wat hebben we allemaal uitgestoken tussen Myanmar (zie mijn laatste post'je) en Vietnam? De missing link is Laos, het meest gebombardeerde land ter wereld, gelegen tussen Thailand en Vietnam. Alle mannen hebben er zo snoezige, lieflijke gezichtjes. Hier komt de term 'babyface' totaal tot zijn recht. Minder leuk is dat het tijdens de Vietnamoorlog 30 miljoen bommen op zijn dak kreeg, waarvan 30% niet tot onmiddellijke ontploffing kwam. Deze bommies (anti-persoons mijnen) worden na opsporing en het onschadelijk maken, gerecycleerd naar potten, bijlen, bloembakken en ander huis-tuin materiaal. De Laos mensen gaan creatief om met hun geschiedenis.
Laos heeft ons tijdens deze week een rustige indruk gegeven; de mensen zijn relaxed, lay-back en (nog een synoniem) rustig. De hoofdstad Vientiane blijkt een groot dorp en Luang Prabang, een Unesco werelderfgoed stad gekenmerkt door Franse koloniale stijl, bleek toch niet zo overweldigend te zijn. Wat ons het meest is bijgebleven (waarschijnlijk onterecht), is het stadje Vang Vieng, een platvloers backpackers' oord waar we voor enkele dagen het verstand op nul hebben gezet. Na enkele uren door ongerepte berglandschappen rijden, kom je plotseling in deze geschifte stad, vol met neonlichtreclame, bars waar je nonstop naar Friends en The Simpsons kan kijken. En dit op een redelijk vadsige manier; liggend op de grond met een bijzettafeltje, je moet je arm niet al te ver strekken voor je bier, happyshake of happypizza. Overdag kan je naar de rivier gaan en je begeven onder het feestvierend, drinkend en pronkende volk, ala Ibiza. Het zou een beetje arrogant zijn om ons daar van af te zetten, dus hebben we ons (met veel plezier) laten gaan; leve het backpackers bestaan!
Maar nu genoeg! Terug naar het cultuuropsnuivende, avontuurzoekende, 'onder the locals begevende' reizen ;)
De computer weigert mijn fotokaart te herkennen. Even geduld voor de foto's.
Al een voorsmaakje ; Stijn in traditionele Myanmar kledij tussen blonde, rondborstige Britse dames.
Dikke kussen
4 opmerkingen:
Hey Elsje
Ons wachten werd vandaag weer beloond met je verhaal. We kijken zowat elke dag op de blogs van de avonturiers.
Fijn dat je vriendin er nu ook bij is. Amuseer jullie samen.
Mike is gisteren (27/03) aangekomen in Hoh Chi Minh en reist nu in 8 dagen naar Hanoi.
't Zou toevallig zijn dat jullie elkaar tegenkomen, but you never know.
Allé nog veel fijne ervaringen toegewenst. Je humeurbarometer blijft goed staan, dat is inderdaad boven alle verwachtingen. Dat 't zo mag blijven!
Lieve groetjes
Wim en Anita
hei snoeteke,weer een mooi verhaal,wat hebben we toch 'npracht van een dochter!leuk dat Annelies dr is,trap mr niet op die bommies,want ik wil je nog heeeeeeeeel graag terugzien schat.Was dat dorp of stadje Vang Vieng iets vr mij,met bier en pizza's en hapjes,lekker vadsig!voor een paar dagen is dat wel te pruimen,ik stuur ook foto's,kussen op je snoet,xxxxxxx,amusseer je,groetjes,voorzichtig mam
Els hoe kunnne we uw gesprek op de radio FM Brussel herbeluiteren.
Groeten Raoul
Hoi Els
We lezen regelmatig je prachtige reisverhalen, spannend wat je daar allemaal meemaakt ,heb ook al die mooie foto's bekeken ,heb daar nu de tijd voor , pas op brugpensioen hi
hou je "taai"
groetjes Henk en Grazyna
Een reactie posten