In wat voor een wacko guesthouse ben ik nu weer beland. De kerel aan de receptie (lees; een gewone tafel met daarop een computer, TV, telefoon, printer, modem, een kip curry, wat papperassen en ander bureau toebehoren) blijkt onder permanente beschonkenheid. Hun Engels is al zo slecht, maar met een glaasje te veel, draait het helemaal door.Vandaag was het een dag van triest afscheid; Annelies heeft een vlucht naar huis moeten nemen. Haar grootvader is gisteren na enkele weken hospitalisatie overleden.
- Annelies, je volgt me maar via de site en beeld je in dat je er nog steeds bij bent, ik zal hetzelfde doen, wel handig zo'n ingebeelde travelcompanion, nu doen we alleen nog maar mijn zin ;) -
Tijd om er alleen iets van te maken. Ja, helemaal alleen, want Stijn heeft ook zijn eigen weg ingeslaan een week geleden. Na 2 maanden van plezierig samenzijn hebben we de neuzen in een verschillende richting gezet. Alles is wel intenser nu je alleen je reist, je merkt meer op van je omgeving, een buffer is weggevallen. (ja, mam en pap, het zal wel lukken ;)
Momenteel zit ik in het zuiden van Vietnam, Ho Chi Min City, het vroegere Saigon. De mensen zijn wat vriendelijker dan in het noorden, maar het blijven scharels. Gisteren zaten we rond 23.00 op terras en plotseling dook een manneke van 3 jaar op met een dans- en entertainment programma; ne kleine debber die 'dance moves' doet zoals Michael Jackson, grijpen naar zijn kruis en de moonwalk. Grappig maar tegenlijk ook creepy; zijn moeder stond erbij voor de geldophaling. Van afkeer zijn we naar een ander terras gegaan, maar daar was het niet veel beter; een clash der culturen. Een groep Afrikanen was luidruchtig aan het pochen over vanalles en nog wat (het voelde een beetje zoals de Brusselse Matonge), enkele Britten voelden zich "overpocht" en het spel begon. De Aziatische bardames kwamen tussenbeide. En wij genoten van het schouwspel; wat harde woorden, gestes, uiteindelijk zeer onschuldig.
- Annelies, die kerel ben ik vandaag weer tegengekomen in een internetcafe, maar snel afgescheept -
Deze morgen voelde het een beetje raar; weten dat je de nacht alleen moet doorbrengen. Ik voelde me dan ook zoals een peuter die met tegenzin naar de opvang moet. De opvang is in deze travelcontext een dormitory (= een slaapzaal waar je met verschillende travelers te samen ligt voor een budgetprijs). Deze morgen bleek de dormitory in een zeker guesthouse al vol te zijn; stom. Met als gevolg ben ik op straat meisjes gaan aanspreken die alleen bleken te reizen om samen een kamer te kunnen delen; heel leuke gesprekken gehad. De enqueteur spirit kwam in me op; iedere meid aanspreken, zonder vooroordelen en het heeft gewerkt; nu liggen we met 3 op een kamer.
Morgen ga ik richting Cambodja en ik zit met een luxe probleem; te veel Vietnamees geld afgehaald ... dat wordt shoppen!
Dikke kussen en tot in Cambodja!
7 opmerkingen:
Hey Elsje,
zo lang zal ook niet alleen zijn, he. Schijnt dat Steven op komst is?
hi Elsje,
als je je te alleen voelt of zin hebt in wat meer Westerse ervaringen(less creepy?), kom dan gerust vervroegd naar Down Under, we can't wait to see you en hebben een logeerkamer vrij tot bubby2 arriveert ;-). ook bedankt voor het schitterende kaartje vanuit Laos!
Anoukxx
Hoi Elsje
En of we mee zijn. We volgen jullie allemaal op de voet. Jammer voor Annelies dat ze Cambodja nu moet missen (en ook haar grootvader), maar zoiets kan je niet timen eh?!
'k Ben benieuwd hoe het je in Cambodja zal vergaan. Mike was er enthousiast over, vooral over de lieve mensen.
Je zal de voordelen (en nadelen)van het alleen reizen nu wel ervaren en zijt nu extra voorzichtig eh!
Nog vele lieve groetjes
Anita en Wim
Els,
Wanneer ben je meestal op skype actief dan kunnen we ons daarop afstemmen. We kunnen misschien wat meer contact houden via skype. Zou leuk zijn.
Ik zal er alvast op toezien dat de goris pc permanent opstaat.
Groeten Raoul
hei,schatje met mam,je kunt altijd nr reppel komen!!!mr hier kun je lang genoeg zijn,mr in azie,niet zo veel!lieverd zijt voorzichtig,ben ongerust(snik,snik),gelukkig komt steven,moet ik iets meegeven,laatmr iets weten!dag snoetke,i love jou,mam
Hej Elsje, hier je onzichtbare reisgenote ;)
Ik denk wel dat je een idee hebt hoeveel pijn het me deed om terug te keren naar huis. Niet enkel het afbreken van een reis die nog zoveel hoogtepunten in petto had, maar des te meer je vriendschap: de gesprekken, bedenkingen en discussies, mooie herinneringen in de maak.
Ik wens je uit de grond van mijn hart nog een geweldige tijd toe.
Ik zou zelfs zeggen: ga tot het uiterste, want het is voor mij erbij; & blijf je goed forceren om later zeker geen spijt te krijgen! :))
Ik geloof rotsvast dat het je allemaal zal lukken alleen, het is enkel een kwestie van te wennen aan je eigen willetje ;)
Kus, Annls
dag Elsje,
ben onder de indruk; niet alleen je job stante pede vaarwel zeggen om dat gelijk ook met de rest van Europa te doen, maar dan ook nog eens al je vorderingen mooi bijhouden op deze blog! En vanaf nu solo, jaja, je bent me der eentje, maar dat wisten we al (en ik lees in de reacties dat steven ook komt dus zijn jullie der eventjes terug tweetjes)! Ik zal hier nog veel binnenspringen! Veel reisplezier nog en groeten uit Brussel en Reppel, respectievelijk navel en navelpluisje van deze aardbol -jij bevindt je nu in de oksel of zo :-p
Een reactie posten