De laatste weken hier in Indonesie maken mijn reis onvergetelijk. Alles bruist hier van de energie en als je even rust wilt opzoeken ga je naar een prachtig afgelegen strandje. Momenteel reis ik met 2 Duitse meisjes. Zij zijn echt de ideale reisgenotes. We hebben dezelfde interesses; uitgaan, dansen, fun maken, cultuur opdoen, surfen, ... Heel leuk! Alles behalve bewegingsloos op het strand liggen. Jenny is een ervaren surfster en dat is natuurlijk ook leuk als beginner. De komende dagen ga ik mij dan ook meer toeleggen op het surfen.
Afgelopen weekend ben ik naar de Gili eilanden in Lombok geweest. Lombok is het islamitisch eiland naast Bali. Daar heb ik prachtige duiken gemaakt. De mooiste tot nu toe en dat is natuurlijk leuk om af te sluiten. De Gili eilanden, of meer specifiek Gili Trawangan, is een klein eilandje met 800 inwoners. Je kan de kust afwandelen in 4 uur en er zijn geen auto's of politie. Als meisje alleen was het soms wel eng om in het donker (ook geen straatverlichting) terug te lopen naar het guesthouse. Dat was het enige minpunt. Mijn kamer had ik gedeeld met een 38 oude man van Nieuw Zeeland; een voormalige leraar die zijn job moe was en de wijde wereld intrekt. Dat punt hadden we dus gemeen, maar niet de dagindeling. Hij ging zeer vroeg slapen en stond weer om 6 uur 's morgens op, terwijl ik 's nachts de kamer insloop na een aantal biertjes en gesprekken. Zo hebben we weer een contact in Nieuw Zeeland.
Ik kan de dagen al serieus aftellen. En de terugkeer zal met de nodige traantjes verlopen, een dubbel gevoel. Graag zie ik jullie weer allemaal terug, maar zo'n trip is echt onvergetelijk. Het is gewoon 100% vrijheid, je eigen ding doen, mensen ontmoeten, maar helaas niet de dagdagelijkse realiteit!
Een extra motivatie om naar huis te gaan is Gember, ons nieuw Vlaams koehondje. Om aan backpackers uit te leggen hoe deze eruit zien, is niet evident. En vergelijken met een grote, struise poedel doe ik niet graag.
Ander goed nieuws is dat vrienden in Sydney, Australie, trotse ouders zijn geworden van een zoontje, Jasper Lewis Walter. Proficiat Anouk en Frederik!
Dikke kussen en tot het volgende, misschien wel laatste blogje!
Afgelopen weekend ben ik naar de Gili eilanden in Lombok geweest. Lombok is het islamitisch eiland naast Bali. Daar heb ik prachtige duiken gemaakt. De mooiste tot nu toe en dat is natuurlijk leuk om af te sluiten. De Gili eilanden, of meer specifiek Gili Trawangan, is een klein eilandje met 800 inwoners. Je kan de kust afwandelen in 4 uur en er zijn geen auto's of politie. Als meisje alleen was het soms wel eng om in het donker (ook geen straatverlichting) terug te lopen naar het guesthouse. Dat was het enige minpunt. Mijn kamer had ik gedeeld met een 38 oude man van Nieuw Zeeland; een voormalige leraar die zijn job moe was en de wijde wereld intrekt. Dat punt hadden we dus gemeen, maar niet de dagindeling. Hij ging zeer vroeg slapen en stond weer om 6 uur 's morgens op, terwijl ik 's nachts de kamer insloop na een aantal biertjes en gesprekken. Zo hebben we weer een contact in Nieuw Zeeland.
Ik kan de dagen al serieus aftellen. En de terugkeer zal met de nodige traantjes verlopen, een dubbel gevoel. Graag zie ik jullie weer allemaal terug, maar zo'n trip is echt onvergetelijk. Het is gewoon 100% vrijheid, je eigen ding doen, mensen ontmoeten, maar helaas niet de dagdagelijkse realiteit!
Een extra motivatie om naar huis te gaan is Gember, ons nieuw Vlaams koehondje. Om aan backpackers uit te leggen hoe deze eruit zien, is niet evident. En vergelijken met een grote, struise poedel doe ik niet graag.
Ander goed nieuws is dat vrienden in Sydney, Australie, trotse ouders zijn geworden van een zoontje, Jasper Lewis Walter. Proficiat Anouk en Frederik!
Dikke kussen en tot het volgende, misschien wel laatste blogje!
2 opmerkingen:
Hoi Elsje
Heerlijk om 't te lezen, nog heerlijker om't mee te maken natuurlijk. Goed toch eh, met een Belg vertrekken en dan toch nog veel met Duitsers optrekken, wat eigenlijk je eerste wens was.
We lezen zo tussen de regels door dat je langs de ene kant nu de tijd wel zou willen stilzetten, als het even kon.
Maar je zal ook zo wel content zijn dat je dit kan meemaken, want 't is lang niet voor iedereen weggelegd. Dit kan je wel je levenlang koesteren en wie weet misschien nog 's een keertje overdoen naar andere coteés.
Nog een week of 3 zeker en dan zien we je weer verschijnen. Hou het zolang nog veilig en plezant.
met liefs
Anita en Wim
Dag Els,
Ik hoorde een tijdje geleden al dat je aan het rondreizen was!knap... maar ik vergat telkens het adres van je site :-( maar via de site van Gert Bongaerts heb ik het dan toch gevonden:-)Als ik je verhalen lees en je foto's zie, ben ik enorm jaloers! Het moet daar schitterend zijn! Als je terugkomt kan je wel een boek schrijven, met schitterene verhale en een enorme ervaring rijker! Hopelijk gaat alles goed en geniet nog van je laatste weken! Misschien tot binnenkort eens! geert.brouwers@managermagazines.be
Een reactie posten